Ο τελευταίος λόγος...

Θέμα: Ο τελευταίος λόγος... Κυρ Αυγ 12, 2007 12:42 pm

Βαρύς, πικρός ανασαμός

το χώρο στεφανώνει,

βασίλειο της σιωπής

πλαγιάζει εδώ σιμά μου.

Τρόμος ψυχής φτερούγισε

στα ξέθωρά μου μάτια

και το σάβανο,

η αγκαλιά μίας λάγνας οδαλίσκης.

Μέσα στη νεκροθήκη μου

το θάνατο αρνιέμαι

μιά κραυγή ξεστόμισα,

βοήθεια ανακράζω.

Μα, νιώθω το πικροπάτημα

ανθρώπων να βουλιάζει,

το φέρετρο του ποιητή

μέσα στη κρύα λάσπη!

Στο ξύλο το δακρύγιομο

λουλούδια παιανίζουν

και στ' άνθη τους χειροτεχνεί,

ο ήλιος χίλια άστρα.

Μεθάνε απ' το άρωμα

της γης οι πεταλούδες

και ξιφουλκούν παράφορα,

το σκιόφως του θανάτου.

Μα, εγώ ολόγυμνος φυλλομετρώ

την άφωτη αυγή μου,

μέσα στο νεκροκάλυβο

σπαθοκοπώντας μνήμες...

Ακούω λόγια αλύτρωτα

παμμίαρων ανθρώπων,

κοράκων ψίθυροι φριχτοί

παράκουσμα του Άδη.

Της μάντισσας ακούω τη λαλιά

μοιρόγραφτο να λέει,

πως είναι το ψηλάφισμα

των δυο ματιών του πόνου.

Σωπάστε! Παραφροσύνη ιερή

είν' η στιγμή του τέλους!

Στο σαλπιγκτή της σιωπής

κρεμάστε τις φωνές σας!

Πισωδρομούν τα όνειρα,

τον οβολό δεν έχουν

το γύφτο να πληρώσουνε

να τα μοιρολογήσει.

Χάσκουνε άκλαφτα, πικρά

στου Χάροντα το στόμα,

πλεκτάνη πλανερής ζωής

και φθονερού δυνάστη.

Στοιχίσανε τις άδειες τις φωνές,

τα μίζερα στοιχάκια

είναι στο ψυχορράγημα

άλαλοι τροβαδούροι.

Ζωγράφισα στα σύννεφα

χαραματιές χιλιάδες

και στον πολύαστρο ουρανό,

βάζω μικρό φεγγίτη.

Να γεύομαι τη φεγγοβολή

που βγάζει η νυκτωδία,

μίας αλύτρωτης ψυχής

και μίας ποιμένας θλίψης!

Μια τελευταία πεταλιά

στο κήπο των ματιών σας,

να έκανα ο δύσμοιρος

τα ρόδα να μυρίσω.

Ξεντύνοντας τα μάτια μου

απ' την αχλύ του πόνου.

Να έστεκα στην κορυφή

μιας όμορφης εικόνας.

Κι απ' τα μάτια τ' ουρανού

ν' αδράξω κάθε λάμψη.

Ουρανοπούλι μυθικό

να γίνω να πετάξω.

Απ' τ' άστρα τα ολόφωτα

τα όνειρα να κλέψω.

Να αφεθώ στον άνεμο

που θάλασσα γεννάει.

Στην αλμυρή αναπνοή

να σπείρω τα φτερά μου...

Απόκαμε ο Μορφέας μου

χρυσολαλιές να στέλνει.

Και άνθισε το πλήρωμα

της άπονης κλεψύδρας.

Η τελευταία ανάσα μου

τα πάντα μαρτυράει.

Το σκέπαστρο, το κάρφωσε

άνθρωπος από μέσα!

Το σκέπαστρο, το κάρφωσε

άνθρωπος από μέσα!